5 نویسنده مهم آمریکا که جایزه نوبل ادبیات بردند

جایزه نوبل

آلفرد نوبل شمیدان و مهندس سوئدی که در سال 1833 متولد شد. او مخترع دینامیت و از پیشروان علم در زمان خود به حساب می‌آمد. نوبل به عنوان یک چهره تاثیرگذار علمی در عصر خود بود. او در اواخر عمرش وصیت نامه‌ای می‌نویسد که به نوعی این وصیت نامه پایه گذار جایزه نوبل( Nobel Prize ) می‌شود. جایزه نوبل از مهم‌ترین جوایزی است که در زمینه‌های مختلف مثل شیمی‌، فیزک، ادبیات، اقتصاد و پزشکی هرسال به افراد تاثیر گذار و مورد تایید آکادمی نوبل داده می‌شود. اما از مهم‌ترین جایزه‌ای این آکادمی می‌توان به جایزه صلح نوبل( Nobel Peace Prize) اشاره کرد. نوبل از معتبر‌ترین آکادمی‎‌ها در حوزه علم و ادبیات به حساب می‌آید.

نوبل ادبیات(Nobel Prize in Literature) یکی از پنج بخش این آکادمی را تشکیل می‌دهد. اکثر نویسندگان دوست دارند این جایزه را دریافت کنند. این جایزه هرسال به نویسنده‌ای داده می‌شود که در آثار برجسته‌اش  گرایش به  آرمان خواهی دارد و حقوق بشر، انسانیت و صلح را دنبال و این مفاهیم را به مردم منتقل کند.

یوجین اونیل

یوجین اونیل(Eugene Gladstone O’Neill) در 16 اکتبر 1888 در آمریکا به دنیا آمد. او به واسطه پدرش که بازیگر بود به هنر علاقمند شد. اونیل از 7 سالگی تا 13 سالگی را در مدرسه شبانه روزی گذراند.  به گفته خودش پیوسته در جستجوی شناخت شخصیت انسان و حقیقت زندگی بوده است.

از سال 1909 تا 1912 در مناطق دور دست و خطرناک به سیر و سفر پرداخت، مشاغلی هم که انتخاب می‌کرد کمی عجیب بود. اما ابتلای او به بیماری سل به سیر و سفر فیلسوفانه پایان داد و دوران بسیار طولانی را در آسایشگاه به سر برد. در این دوران نوشتن را به صورت جدی آغاز کرد. بیشتر نوشته‌هایش یه شکل نمایشنامه است.

بعد از مرخص شدن از آسایشگاه، در کارگاه‌های نمایشنامه نویسی شرکت کرد تا استعداد و دانش خود را افزایش دهد. این دوره‌ها برای او بسیار موثر بود زیرا نمایشنامه‌های که بعد از این دوره نوشته است از انسجام، طنز زیرکانه و مفاهیم عمیق برخورددار بوده است. اونیل در همه سبک‌ها و مکتب‌ها خود را آزمایش کرده است و در همه این‌ها موفق بوده و توانسته آثاری متفاوت خلق کند.

اما شاید بشود گفت با عظمت‌ترین و مهم‌ترین نمایشنامه وی گوریل پشمالو بوده است. این اثر را به عنوان یک تراژدی نوگرا می‌شناسند. او در 65 سالگی در سال 1953 درگذشت. یوجین اونیل در سال 1936 برای آثار نمایشی خود موفق به کسب نوبل ادبیات شد.

ویلیام فاکنر

ویلیام کانبرت فاکنر(William Cuthbert Faulkner) سال 1897 در شهر می‌سی‌سی‌پی آمریکا به دنیا آمد. او به دلیل قد کوتاه و وزن  کم نتوانست در ارتش پذیرفته شود و به همین علت به دانشگاه افسری رفت. ویلیام بعدها وارد دانشگاه شهر زادگاهش شد اما تحصیل خود را به پایان نرساند و از دانشگاه انصراف داد.

در سال 1925 با یک کشتی باری به ایتالیا سفر کرد و از آن جا پای پیاده به آلمان و بعد به فرانسه رفت. در سال 1929 در سفری به نیویورک و هالیوود چندین نمایشنامه و فیلمنامه نوشت. گوربه‌گور و خشم و هیاهو از برجسته‌ترین آثار وی  به حساب می‌آید.

فاکنر موفق به دریافت جایزه پولیتزر شد و در لیست بهترین نویسندگان انگلیسی زبان قرن 20 قرار گرفت. خشم و هیاهو و گوربه‌گور هم  در لیست پرفروش‌های قرن بیستم قرار دارد.

سبک نوشتاری متفاوت فاکنر، سبک تجربی و توجه بسیار زیاد  به شیوه آهنگین نوشتاری است. او در اکثر نوشته‌هایش از جریان سیال ذهن استفاده می‌کند. داستان‌های فاکنر عمیقا عاطفی، پیچیده و ظریف است و از شخصیت‌های گوناگون مثل برده‌های آزاد شده، فقیران، اعیان و طبقه کارگر استفاده می‌کند. از دیگر شاخصه فاکنر خلق شخصیت و فضا سازی خاص داستان‌هایش است. ویلیام فاکنر در سال1949 برای آثارش که  حامی حقوق بشر و صلح بود، موفق به کسب  جایزه نوبل ادبیات شده است.

ارنست همینگوی

ارنست میلر همینگوی(Ernest Miller Hemingway) در 21 ژوئیه 1899 در اوک پارک ایالت ایلینوی متولد شده است. در سال 1917 تحصیل در دبیرستان را تمام کرد و چند ماه بعد داوطلب خدمت در جنگ جهانی اول شد و به جنگ رفت.

بعد از بازگشت از جنگ به علت علاقه‌اش به نوشتن شغل خبرنگاری را برای خود انتخاب کرد. او در بین سال‌های 1921تا 1926 در مقام یک نویسنده به شهرت رسید. سبک ویژه و خاص او در نوشتن از همینگوی یک چهره متفاوت ساخت و او را به عنوان یک نویسنده پیشرو به همگان معرفی کرد.

آثار او همگی در بین خوانندگان توانسته جایگاه خوبی پیدا کند. آثار بسیار معروف همینگوی که عبارت است از پیرمرد و دریا، وداع با اسلحه، ناقوس عزا در سوگ که میزند و در امتداد رودخانه به سمت درخت‌ها که جزوه بهترین کتاب‌های او به شمار می‎‌آید.

 همینگوی در سال 1954 جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد. این جایزه به واسطه تلاش وی برای پرداخت به انسانیت و انسان دوستی به او تعقل گرفته است. ارنست همینگوی در 2 ژوئیه 1961 یا اسلحه شکاری دست به خودکشی زد.

جان اشتاین بک

جان ارنست اشتاین بک(John Ernst Steinbeck) در سال 1902 در آمریکا متولد شد. او  در یک خانواده کاملا فقیر زندگی می‌کرد. جان در دانشگاه استانفورد به تحصیل ادبیات پرداخت اما بدون گرفتن مدرک، دانشگاه را رها کرد. به علت اینکه از  نوجوانی کارگری کرده بود و ارتباط با طبقه کارگر داشت، تحت تاثیر زندگی آن‌ها قرار گرفت و دست به قلم شد.

نخستین اثرش را در سال 1929 به نام جام زرین نوشت. نگاه انسان دوستانه به جهان پیرامون، هدف بک از نوشتن این اثر بود.

خوشه‌های خشم که از درد و رنج کشاورزان و کارگران در بحران اقتصادی و خشکسالی دهه 30 آمریکا می‌گوید در سال 1939 منتشر شد. این کتاب موفقیت و شهرت زیادی برای بک به همراه داشت. از دیگر اثر تاثیر گذار و مهم بک می‌شود به موش‌ها و آدم‌ها اشاره کرد.

بک در اکثر آثارش تلاش می‌کرد صدای طبقه پایین جامعه باشد و معتقد بود مدرن شدن، زندگی این طبقه را در اجتماع نابود خواهد کرد. خوشه‌های خشم موفق شد جوایز مهم ادبیات را کسب کند.

بک که هدف از نوشتن را گفتن از درد‌های انسان‌های فقیر عنوان می‌کرد، با پرداخت به این مسائل و زندگی این طبقه توانست جایزه نوبل را به عنوان یک نویسنده دریافت کند. جان اشتاین بک در سال 1968، زمانی فقط 66 سال داشت به علت بیماری قلبی از دنیا رفت.

لوئیز گلوک

لوئیز گلوگ (Louise Glück‎) در 22 آوریل 1943 در آمریکا متولد شد. او را بیشتر به عنوان شاعر می‌شناسند. در شهر نیویورک زندگی می‌کرد. لوئیز در دوران دبیرستان درگیر بیماری بی اشتهایی عصبی بود و بعدها توانست بر این بیماری غلبه کند.

آثارش به علت شدت عاطفی و اغلب با اسطوره، تاریخ و یا  طبیعت در جهان مدرن شناخته می‌شود. لوئیز در کار خود بر روشن کردن جنبه‌های آسیب دیده و طبیعت متمرکز بوده‌ است. در جست‌و‌جوی این مفاهیم گسترده، شعر او به دلیل ابراز صریح غم و انزوا شناخته می‌شود. همچنین او در ساختن شخصیت‌های شاعرانه بسیار تیزهوش عمل می‌کرد.

او موفق شده در سال 2020 جایزه مهم نوبل ادبیات را دریافت کند.