پیرمرد و دریا | نوشته ارنست همینگوی | ترجمه طاهره وطن | انتشارات باریزان

هیچ یک از ما از نصیحت شنیدن لذت نمی­بریم. به‌خصوص وقتی جوان­تریم!

“ارنست همینگوی” (Ernest Hemingway) معتقد است که پیرمرد و دریا دستاورد چندین سال زندگی هنری وی است. او با خلق کتاب پیرمرد و دریا، توانست جایزه نوبل ادبیات سال 1954 را نیز از آن خود کند.

پیرمرد و دریا تو را به سفری به سمت آب­های گلف استریم در اقیانوس اطلس می‌کشاند؛ آنجا که پیرمرد سالخورده ماهیگیری به نام “سانتیاگو” هر روز با قایقش به ماهیگیری می­رود و اکنون 84 روز می‌گذرد که هیچ صیدی نکرده است.

روز چهلم تلاش­های او، پسرکی به نام “مانولین” که تا آن روز به‌عنوان شاگرد، سانتیاگو را همراهی می­کرد، به‌خاطر نبود صید و اجبار پدر و مادرش، پیرمرد قصه را ترک می­کند. سانتیاگو برای مانولین مثل یک دوست مشاور بود که هرگز از صحبت­هایش خسته نمی­شد و مانولین قلبا او را دوست داشت، اما پدر و مادر او معتقد بودند که سانتیاگو آدم بدشانسی است؛ پس او را مجبور به ترک شاگردی سانتیاگو کردند. اما دوستی آن­ها همچنان ادامه دارد …

روز هشتاد و پنجم اما، اتفاقات عجیبی می­افتد؛ سانتیاگو به مانولین می­گوید که امروز همه چیز تغییر خواهد کرد و هشتاد و پنجمین روز، روز خوش‌شانسی او خواهد بود!

مثل هر روز به دل دریا می­زند و طعمه را در آب­های عمیق می­اندازد. پس از گذشت مدتی، ماهی که سانتیاگو مطمئن است جثه بزرگی دارد، طعمه را می­بلعد و جنگ سخت میان ماهی و پیرمرد از همین نقطه آغاز می­شود؛ ماهی شکست و مرگ را نمی­پذیرد، برای بقا تمام تلاش خود را می­کند، با همه قدرتش روزها برای رهایی از طعمه تقلا می­کند و قایق را، سرگردان به هر طرف به دنبال خود می­کشد…

تقلا و تلاش ماهی، پیرمرد قصه را تحت تاثیر قرار می­دهد؛ چنان با ماهی همذات‌پنداری می­کند که گویی خود را در او می­بیند؛ سرسخت و تسلیم­ناپذیر!

سرانجام پس از روزها تلاش، ماهی خسته شده و دست از تلاش می­کشد و تسلیم می­شود و از آن سانتیاگو می­شود. هر دو جنگنده، خسته و زخمی به پایان می­رسند. پیرمرد گویی پیروز شده اما سرنوشت، مسیر متفاوتی را برای او رقم می­زند…

اما چه مسیری؟

اگر می­خواهی در این مسیر با او همراه شوید، از اینجا شروع کن